همدلی

آقای سید حسین فاطمی مقدم ٬یکی از هم ولایتی های عزیزمان که هم اکنون در کشور فنلاند مشغول به تحصیل می باشند در خصوص اتفاقات پیش آمده در بازی فوتبال مطالب زیبائی را برایمان ارسال کرده اند که خواندن آن خالی از لطف نمی باشد.

با سلام به همه بازدید کنندگان عزیز

بنده قصد دارم که با توجه به مسائل پیش آماده به تفسیر این مشکل بپردازم تا شاید بتوانیم با هم فکری و هم دلی و دادن نظرات سازنده راه حلی برای این موضوع پیدا کنیم.

اتحاد،هم دلی و صمیمیت همواره رمز موفقیت مردمان در طول تاریخ بوده و هست،انسانها برای داشتن اتحاد نیازمند به داشتن مسائل مشترک هستند،مثل هم وطن بودن یا هم زبان بودن و غیره...

ما ساکن یک محل هستیم،هم وطن هستیم،هم زبان هستیم،با هم خویشاوند و دوست و رفیق هستیم،خیلی چیزهای مشترکی داریم که می توانند هر کدام حتی به تنهایی موجب اتحاد و صمیمیت ما باشند، اما شوربختانه می بینم که با داشتن این همه وجه مشترک ما از یکی بودن و با هم بودم تا حدودی فاصله داریم و گاهی اوقات در بعضی اموراتمان مسائلی یش می آید که زیاد خوشایند نمی باشد. هر چند به نظر می آید که باز هم نسبت به بعضی جاها و مناطق اطراف بسیار همدل و صمیمی هستیم.

بعضی اوقات که گروهی کاری را انجام می دهیم به مشکل بر می خوریم،فکر می کنم که ما کارهای  گروهی زیادی در روستایمان انجام داده ایم مثلا در دامداری٬ در کشاورزی ٬درلوله کشی آب ٬در برگزاریِ مراسم و در ورزش،در همه این مسائل ما هر از گاهی و به ندرت به مشکل بر می خوریم،و این مشکل چیزی نیست به جز نبودنِ صمیمیت و یک دلی در جمعِ ما.براستی چرا؟ 

از این اتفاقات چندین و چند بار در روستای ما افتاده، اما ما چه کرده ایم؟ کاری نکردایم جز اینکه صورت مسأله را دائم بال و پر داده ایم و به حاشیه پردازی پرداخته ایم و با تکیه بر احساسات به جانب داری از طرفی بر علیه طرفی دیگر  پرداخته ایم و بعد از مدتی هم کلِ موضوع را فراموش کرده ایم.

آیا تا به حال با خود اندیشیده ایم که چرا،آیا اندیشیده ایم که چه کنیم که این مسائل تکرار نشود؟آیا اندیشیده ایم که اصلِ مشکل کجاست؟ معمولا در این مواقع به جوّ سازی پرداخته ایم و مشکل را بدتر کرده ایم و آیا اینکه در سهم خود برای بهبود اوضاع قدمی برداشته ایم یا خیر؟ به نظرِ من هر کدام از ما می توانیم در بهبود وضع قدم برداریم اگر بخواهیم. اگر بخواهیم می توانیم نگاه خود به موضوع را عوض کنیم و با چشمی دیگر به مشکلات نگاه کنیم،من و شما نگویم بلکه بگویم ما !!از قدیم گفته اند که هر کس که از ماست با ماست و هر کس که از ما نیست بر ماست. اما ما اینگونه نگوییم،ما  بگویم  هر کس که از ماست با ماست و هر کس که با ما نیست را از خود کنیم.

به نظرِ من ما باید جوّ را عوض کنیم،به جای بر هم تازیدن با هم بسازیم،به جای دوری از هم به هم نزدیک شویم،انتقاد پذیر باشیم وقتی که انتقاد سازنده هست،به هم دیگر احترام متقابل بذاریم و از محبت کردن به یک دیگر دریغ نورزیم،اگر مشکلی پیش میاد مشکل را از خودمان بدانیم،با هر کسی بر طبق اخلاقش رفتار کنیم.سعی کنیم یک دیگر را درک کنیم،غرور خود را بعضی اوقات زیرِ پا بذاریم و چه خوب است که گاهی اوقات کوتاه بیایم و.به یکدیگر کمک کنیم و از هم زود دلخور نشویم.

این اولین باری نبود که مشکلی پیش میاد اما می توانند آخرین بار باشد،همه چیز به طرزِ فکرشخص بستگی دارد.امیدوارم که بعد از این شاهد صفا و صمیمیت و اتحاد کامل در بین مردمان و مخصوصأ جوانان روستایمان باشیم.

در این مورد چند بیت شعر هم تقدیم شما میکنم:

          بیا   تا    جامی   از    دوستی  بسازیم   ....    اتحاد کنیم و هرگز هیچگاه  نبازیم

          بیا با هم دهیم  دست  دوستی و مودت  ....    بریزیم دور  همه  بغض  و   کدورت

          ننشین   و    نگو    آخر    به   من   چه  ....    همه هستیم  حصارویی و شیربچه

در پایان منتظر نظرت و پیشنهادات همه عزیزان هستیم.