پاییز است و یکی دیگر از رسوم روستائیان و دامداران قرمه کردن است. قرمه تاریخی بسیار قدیمی دارد یکی از راههایی که روستائیان از زمانهای بسیار قدیم برای نگهداری گوشت و چربی حیوانات بکار می بردند. گوشت را به همراه چربی های خود گوسفند در ظرفی مسی سرخ می کردند و نمک زیادی به آن می زدند و آن را در شکمبه گوسفند نگهداری می کردند و تا اوایل خرداد ماه نگهداری می کردند و البته این بستگی به تعداد گوسفندانی که سر می بریدند و همچنین تعداد اعضای خانوار ها هم داشت. پدیده ای که حالا به دست فراموشی سپرده شده و دیگر اکثر خانواده ها گوشت تازه را در یخچالها نگهداری می کنند و دیگر خبری از آن شکمبه ها و سقدو ها نیست. البته لذتی که در قرمه هست هرگز در گوشت های دیگر نیست.
برای عکسهای بیشتر از سالهای قبل اینجا مراجعه کنید.
سلام
با کسب اجازه آقای الاه دینی بزرگوار یک عکس احتاجم بود از وبلاگتان برداشتم
منظور نویسنده عزیز از یخچال فریزر هست!مروزه نسل جدیدی ها که اشکنه و از این جور غذا ها نمیخورن نسل قدیم هم فشار خون و چربی دارن خوبشون نیس از طرفی کسی پول نداره یک گوسفند درسته بخره حالا اگه هوس کردید یکم رو گاز برا خودتون درس کنید که البته آتیشیش نمیشه!
به به به به بنظر میرسه هنوز قرمه نزد بعضی خانواده ها دارای جایگاه ویژه خودش می باشد . البته قورمه از دیر باز از غذاهای اصلی و آماده زمستانی این دیار بوده .
انار ترش در کنار نون چرب فراموش نشود
Salam doost aziz,
Bah bah, daham aab oftad. Noshe janatan. Khosh basheen enshallah.
ketri va ghori ro dor bar nemibinam, kojan? Chai ateshi ro alam koneen.
bye