اینجا حصاروئیه
حصاروئیه محبوب قلبها
قلبهایی که به عشق زادگاهشان می تپند
اینجا سرزمین آبا و اجدادی همه آنهایی است که اهل حصاروئیه هستند.
اینجا عشق ، صفا ، صمیمیت و محبت موج می زند.
اینجا سرزمین دستان پینه بسته پیر مردها و پیر زن هایی است که سالها با عشق زحمت کشیده اند،
برای فرزندانشان، برای خانواده شان، برای عزت و بزرگی شان.
اینجا مردمانی مومن ،دوست داشتنی و خونگرم دارد.
اینجا مردمانش همچون کوهش، استوار و پابرجا هستند.
اینجا هفت کوهش هفت نماد دارد،
محبت،صفا، صبر،صمیمیت، گذشت، درستی و سخاوتمندی
اینجا برای من و برای هر حصاروئیه ای محل آرامش است،
آرامشی که در هر جای دیگری دست نیافتنی است.
اینجا سالهاست که زبانزد عام و خاص است
اینجا شب هایش آسمانی پرستاره دارد،به هر گوشه ای از آسمان که چشم میدوزی، سو سوی ستارگانش چشمهایت را نوازش میدهد، گویی با تو حرف می زنند و برایت رازهایی دارند.
طلوع زیبای خورشید حصاروئیه با آن پرتوهای طلایی رنگش تورا سحر خیز می کند.
گرمای ظهرش، گرما بخش وجودت می شود.
اما غروب که می شود وزش نسیمی خنک در گندم زارهای حصاروئیه روحت را نوازش می دهد.
بهارش سبز و دل انگیز است و شکوفه های درختانش نوید بخش شوق و امید هستند.
گرمای تابستانش ،گرما و صمیمیت را به ارمغان می آورد.
رنگ پاییزش، هفت رنگ رنگین کمان است.
سرمای زمستانش سخت و استخوان سوز است.
اما در هر فصلش، در گوشه گوشه این روستا تلاش برای زندگی را به وضوح مشاهده می کنی،
آری اینجا تلاش مفهوم زندگی است.
آری اینجا حصاروئیه است.
اینجا هم کمبودهای زیادی دارد.
اینجا آنچنان که بایستی شایسته مردمانش باشد، نیست.
اینجا هنوز ورودی بلوارش سالهاست که نیمه تمام مانده است.
اینجا هنوز جای کانال های گاز رسانی روستا پر نشده است و آسفالت کنده و پاره ای دارد.
اینجا شکستگی لوله های آب آشامیدنی،روزانه هزاران لیتر آب را به هدر میدهند.
اینجا زمین ورزش برای جوانانش ندارد.
اینجا مدتهاست تلفن روستا قطع شده است
.
.
.
اما داشته هایش به نداشته هایش می ارزد.
اینجا گرمای عشق و محبت موج میزند.
اینجا جوانانش با کمترین امکانات افتخار آفرین شده اند.
اینجا مردمانش به پاکی و صداقت معروفند.
آری اینجا حصاروئیه است.
با دیدن این عکس لبخند ملیحی برلبانمان نقش می بندد، یادش بخیر چه روزهها و
دورانی را با کلاک کشو گذراندیم.چقدر گنجشک و کلاغ شکار کردیم.چه همه
مسابقه نشانه گیری می گذاشتیم و به قوطی ها و شیشه ها سنگ می زدیم و می
شکستیم. آری کلاک کشو،دوشاخ،تیر کمون،... با هر اسمی که آن را می شناسید و
با آن خاطره دارید.
هرکسی برایش اسمی گذاشته
بود،اما آنچه رایج بود و عامیانه گفته می شد کلاک کشو بود. کلاک به دو شاخه
چوبی آن گفته می شد و کشو منظور همان لاستیک های نازک و بلندی هستند که
بخاطر کش آمدنشان به آنها کشو می گفتند و از روی دو شاخه چوبی به تکه چرم
کوچک و باریکی وصل می شوند که به آن همانه(فتح ه) می گویند .بچه های آنروز
برای درست کردن کلاک کشو شور و هیجان خاصی داشتند. در بین شاخه های درختان
بدنبال بهترین دو شاخه ها و برای لاستیک های آن به دنبال تیوپ دوچرخه
بودند، چرا که لاستیکهای تیوپ دوچرخه بیشتر کش می آورند.برای همانه که
مکان گذاشتن سنگ است از تکه چرمی استفاده می کردند و کلی در اندازه ابهاد آن دقت و سلیقه بخرج می دادند.خلاصه بعد از کلی زحمت و تلاش
بالاخره کلا کشو آماده میشد.
حالا بچه ها دسته
جمعی در کوچه ها و صحرا بدنبال شکار گنجشک ها می رفتند. گاهی گداری هم
اجسامی چون انواع قوطی و شیشه را به عنوان نشانه انتخاب می کردند و قدرت
یکدیگر را در نشانه گیری و زدن به هدف به رخ یکدیگر می کشیدند. گاهی اوقات
هم به یکدیگر نیش و کنایه هایی می زدند و از کلاک کشو یکدیگر عیب و ایراد
می گرفتند که "مال تو لاستیکش مرده است و یا دو شاخه اش کج است و از تو
همانه اش بدردنخور است و ...." خلاصه از کلاک کشو یکدیگر کلی عیب و ایراد
می گرفتند و گاهی اوقات هم ای بحث و جدل ها به دعوا و سر و صدا ختم می
شد.اما همه اینها هیجانات و شور شعف دوران نوجوانی و جوانی بود. و ساعاتی
بعد همگی در فضای دوران جوانی و نوجوانی همه چیز را فراموش می کردند و با هم
صمیمی بودند.
حالا دیگر خبری از آن همه شور و
نشاط نیست ،دیگر خبری از آنهمه تحرک و شیطنت نیست،حالا دیگر بازی های
کامپیوتری جایگزین بازی های زمان قدیم شده است. ساعتها سکوت و سکون در
مقابل مونیتور کامپیوتر،جایی که قدرت فکر کردن را هم از شما می گیرد،ساعتها
بی تحرکی همراه با خوراکی های مضری همچون چیپس و پفک، باعث چاقی و تنبلی
جسم و بروز انواع و اقسام بیماری ها می شود. بیماری هایی که بسیاری از آنها
را می توان در جامعه امروز بیش از گذشته دید. پایین آمدن سن سکته و فشار
خون در جامعه یک از مهمترین دلیل بی تحرکی افراد است. امیدواریم که در کنار
تکنولوژی ورزش را هم فراموش نکنیم چرا که عقل سالم در بدن سالم است.
به امید روزهایی با نشاط و دوست داشتنی