این روزها کوچه پس کوچه های حصاروئیه بخصوص کوچه های آسفالت شده با جوهای سبزی که تازه درو شده اند مفروش شده است. آری تنها خرداد و تیر نیست که فصل درو است بلکه پاییز و بخصوص آبان ماه هم فصل درو نوع دیگری از محصولات کشاورزی می باشد. جو بلی جو، معروف به جو ترش، در نیمه های مرداد ماه می کارند و این ماه درو می کنند تنها حدود 3 ماه بر زمین است و این تنها تفاوت با جویی است که در خرداد و تیر درو می کنند.
این نوع جو بدلیل اینکه هوا سرد و روزها کوتاه می باشد بر زمین خشک نمی شود و بعد از درو در آفتاب روزهای کوتاه پاییزی روی زمین پهن می شود و کشاورز در طول روز آن را جابجا می کند تا اندکی خشک شود و سپس آن را با کمباین های کوچک کاموا می کند و تنها دانه از آن جدا می شود و این در حالی است که کاه آن را هرگز نمی توان به صورت ریز و خورد شده درآورد که دلیل آن تنها خشک نشدن کامل ساقه آن می باشد و تازه بایستی جو بدست آمده را نیز چند روز در آفتاب خشک کرد تا بعد از آن قابل استفاده برای دام ها و احشام باشد.
یادش بخیر قدیما جوقن بود و مردم جوها را داخل جوقن می ریختند و با دسته سنگی که داشت هی می کوفتند تا پوست جوها کنده شود و بعد جوبا درست می کردند. ولی حالا همچی پیشرفته شده ولی صفا و صمیمیت آدمها برعکس شده.
یادش بخیر , زن های روستا از همین جوها دسته هایی را جدا می کردند و بر روی دیوار و یا جایی که خشک باشد آویزان می کردند و در ایام عید آنها راداخل شیشه ها می کاشتند و روی شیشه را هم خاکشیر . واقعاً چه لذتی داشت
بو ی این جو ترش یه چیز دیگست
راست میگی همدم جون اصلا حواسم نبود منظورم همون گرجین سواری بود هییییییییی یادش بخیر
به حیاط مدرسه هم رهم نکرده بودند درسته مدرسه حصارو دیوار نداره فضای آموزشی نه سیلوی جو و گندم
حتما که جوها رو نباید احشام بخورند قدیم که مردم نون جو میپختند میشه همینا رو برد برفه یا شهر داد پوست گرفت یک آش جوی مشت را ه انداخت با شلغو(فک پایینی)کله پاچه +کرو(نوعی حبوبات)چه شود به به!
طغرل عزیز , گرجین بود و گرجین سواری , یادش بخیر
یادش بخیر یه زمانی گرجین بود و خر سواری چه حالی می داد حالا که دیگه همه چی ماشینی شده