روز معلم

  

هنوز از سالهای دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان زمان زیادی نگذشته و هنوز خاطرات شیرین دوران دبستان در جلوی چشمانم نقش بسته است گویی همین دیروز بود. هنوز سیلی که از معلم کلاس سوم دبستان خوردم جایش می سوزد. هنوز فلک دوم دبستان را یادم نرفته بخاطر آن شیطنت ها و بازی گوشیهای سر کلاس.در جمله اسرائیل به مردم فلسطین ظلم میکند بجای اسرائیل نوشتم اسماعیل و یادم رفت که پاکش کنم و آن را درست بنویسم و فردای آن روز بخاطر این موضوع کلی سرزنش شدم و کتک خوردم.اولین کلماتی را که از معلم کلاس اولم یاد گرفتم آب بود و بابا. چقدر خوشحال بودم از اینکه چند کلمه ای یاد گرفته ام و میتوانم بخوانم و بنویسم. آری اینها همه نتایج زحمات و تلاشهای معلمان عزیز و دلسوزی که سالها وقت و تلاش خود را برای اموزش افرادی چون ما سپری کرده اند.  

جا دارد که که در اینجا از همه زحمت های این عزیزان تشکر کنیم و این روز را به همه آنها تبریک بگوییم. همچنین نیکو ست که نامی هم از معلمان عزیز و زحمتکش روستای حصاروئیه بیاوریم که با تلاش و کوششهای آنها چه بسا جوانها و افراد تحصیل کرده و موفقی داریم که در دبستان سجاد و زیر دست همین عزیزان علم آموخته اند. آقایان خدا بخش حامدی٬ صدر الدین الله دینی٬ تاج الدین الله دینی٬ مجید قائینی ٬حمید قائینی٬ درویش قائینی٬ محمدرضا پور کریمی٬غلامعباس ابراهیمی٬علی رضایی٬ آقای مهدوی و پور اسماعیلی و خانمها فرشته پور یوسفیان٬ شهربانو قائینی و خانم محمودی و سایر عزیزانی که بنده نام انها را بخاطر نمی آورم و امیدوارم شما عزیزان نام این بزرگواران را برای ما بنویسد. به امید سلامتی و موفقیت همه معلمان دلسوز و پر تلاش.