به یاد خاطرات کهنسالان

  

جمعی از جوانان حصاروئیه، جمعه گذشته بخشی از مسیر رفت و برگشت اهالی قدیم حصاروئیه را با پای پیاده پیمودند. هرچند که در مقایسه با زندگی اهالی قدیم روستاها فقط و فقط یکبار اتفاق افتاد. در حالی که در قدیم این مسیر حتی چندین بار در طول یک ماه پیموده می شد. بلی تعدادی از جوانان سختکوش حصاروئیه بیاد خاطرات کهنسالان روستای حصاروئیه تصمیم گرفتند تا مسیر دارآباد  سیرجان تا حصاروئیه را با پای پیاده طی کنند. مسیری که سالیان درازی برای اهالی قدیم حصاروئیه بارها و بارها با پای پیاده و گاها با الاغ و شتر طی می شده است و اکثرا تا خود شهر سیرجان ادامه داشته است. خاطرات بسیاری را از کهنسالان روستایمان در این باره شنیده ایم، مسیری که برایشان همواره همراه با سختی ها وگرفتاری های زیادی بوده است. مسیری که بارها بدنبال تهیه ارزاق زندگی،بردن بچه هایشان به دکتر  و در جستجو برای کار پیموده اند.

 حالا یک گروه شش نفره شامل آقایان ماشاءالله،مسعود ، احمد و دانیال قائینی،سید علی فاطمی مقدم و منوچهر نجفی تصمیم گرفتند تا این مسیر را پیاده طی کنند تا شاید بخشی از سختی های مسیر گذشتگان را تجربه کنند.این جوانان بنا را بر این گذاشتند تا مسیر برگشت را بتوانند پیاده طی نمایند که به همین منظور ساعت هفت و نیم صبح از دارآباد حرکت کردند و بعد از طی حدود 12 ساعت پیاده روی،ساعت هفت شب به حصاروئیه رسیدند. حالا این حرکت آنها اگر چه خستگی راه را بر دوششان نهاد اما تجربه ای بزرگ از تحمل سختی ها در مسیر تلاش برای زندگی را نیز به کوله بار تجربیات آنها اضافه کرد. باشد که ما جوانان نیز با استفاده از تجربیات گذشتگان راههای سخت زندگی امروزی را بر خود آسان کنیم و هیچگاه نگذاریم سختی ها مانع پیشرفت زندگی ما شوند وقتی که می بینیم پدران و پدربزرگان ما پیمودن این مسیر های سخت و دشوار چقدر برایشان سهل آسان بوده است.

با تشکر از مسعود قائینی