حصاروئیه محبوب قلبها

حصاروئیه از توابع شهرستان شهربابک در استان کرمان میباشد. allahdini1981@gmail.com آماده دریافت مطالب و نظرات ارسالی شما میباشد.

حصاروئیه محبوب قلبها

حصاروئیه از توابع شهرستان شهربابک در استان کرمان میباشد. allahdini1981@gmail.com آماده دریافت مطالب و نظرات ارسالی شما میباشد.

کودکان در راه رسیدن به آینده

                       

همه ما دوران شیرین کودکی را سپری کرده ایم حال چه در روستا بوده ایم و یا چه در شهر. ایام شیرینی که همیشه به دنبال بازی و شیطنت و سرگرمی بوده ایم هر چند که ما در دوران کودکی مان از پارک و شهر بازی محروم بوده ایم. زمانی که گردو بازی ، ارنشک – برنشک ، چشم گریزو، هفت سنگ و ... تنها سرگرمی های کودکان بود. اما جای جای کوچه پس کوچه ها و دشت و صحرای روستایمان یاد آور خاطرات شیرین دوران کودکی مان است. با پیشرفت و توسعه شهرها و بعد از سالهای سال در دورترین افقها ریز نگاهی هم به توسعه و آبادانی در روستاها دوخته شد که اگر زودتر از اینها و آنهم به طور کامل و از روی دلسوزی انجام می شد امروزه شاهد خالی شدن جمعیت روستاها نبودیم. امروز بعد از گذشت 20 سال از دوران کودکی هم و سن سالان خودم، کودکانی را می بینم که  همچون خودمان به دنبال بازی و سرگرمی و شیطنت می باشند، خوشحال و شاد و خندان بازی می کنند. تاب و سرسره و الاکلنگ و .... تنها وسایل بازی آنهاست.(البته حدود 3 ماه است) مدام یکی را با دیگری عوض می کنند. وروجک هایی که یک لحظه هم نمی توان آنها را به حال خود رها کرد. انرژی وصف نا پذیری درونشان نهفته است که باید آن را تخلیه کنند کودک بایستی همیشه در حال بازی و تکاپو باشد وگرنه که نمی توان او را یک کودک سالم نامید. درست است که اینها روستائی هستند اما همچون سایرکودکان شهرها و آبادیها ظریف و نازک، با روحی لطیف و حساس هستند. اگر مکانی را برای بازی وسرگرمی آنها قرار می دهیم  بایستی تمیز و مرتب و با فضایی شاد و دل انگیز باشد. اگر کاری را انجام می دهیم  چه بهتر که آن را در نهایت زیبایی  و دقت  و به طور کامل انجام دهیم و آن را به صورت نیمه کاره رها نکنیم و اینگونه نباشد که تنها آمار را بالا ببریم که در فلان روستا فلان کار و فلان کار را انجام داده ایم. اینجا تنها مکان بازی کودکان روستای حصاروئیه است که هیچ نامی هم نمی توان برای آن گذاشت. تنها چند وسیله بازی در فضایی سرد و بی روح در آن کار گذاشته شده. کف آن بسیار نامرتب خطرناک دارای خرده شیشه و تکه سنگهای بزرگی است که هر لحظه کودکان را با خطراتی شدید مواجه می سازد. در حالی که می توان با کاشت چندین درخت و ریختن چندین ماشین شن فضایی مناسب و درخور برای کودکان عزیز روستایمان ایجاد کرد. کودکانی که آینده سازان شهر و جامعه و کشورمان می باشند که توجه به خواسته ها و نیازهای آنان از مهمترین وظایف والدین، اطرافیان و بویژه مسئولان می باشد. امیدواریم که دهیار روستا، آقای سیروس نجفی نیز از طریق دهیاری در این زمینه تلاش بیشتری انجام دهند و با پیگیری آن از طریق دستگاهای زیربط در جهت حفظ و آبادانی روستا گام هایی موثر بر دارند. به امید روستائی آباد و کودکانی شاد با آینده  ای روشن.

  

 

  

 

  

نظرات 9 + ارسال نظر
باربد سه‌شنبه 1 مرداد‌ماه سال 1387 ساعت 12:18

مهر کرده و فرتورهایی نو از پارک کودک را در آینده نزدیک به تماشا بگذارید. از انگیزه و روحیه ای که در دوستان سراغ دارم فکر می کنم که دگرگونی هایی درگسترش و هر چه بهتر کردن آن انجام شده و خواهد شد.

م.اله دینی چهارشنبه 5 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 13:41

درود بر همدم که به نکته خوبی اشاره کرده و آن سرمایه گذاری و خرج هزینه ها برای رفاه مردم برای آبادانی و عمران روستا ی خودشون.

یادم میاد که سالها پیش بزرگانی از بین درگذشتگان شادروان محمد رضا اسمعیلیان و محمد رضایی استبرق هم پیشنهاد دادند که چنین شود... بری نمونه هزینه های گزاف بر گزاف که خرج مراسم سوگواری و...می شود بهتر است که برای یک کار نیک خرج شود. اما انجام نشد! چرا که همیشه افکار منفی و خرافات در می آیند و جلو کارهای بدرد بخور قد علم میکند و...

ما زمانی ما می شویم که پیشنهادی که داده می شود در همه پرسی گذاشته و درست و حساب شده از روی خرد روی آن تبادل اندیشه انجام گیرد.

پس دوستان از رفتن به این سو خسته نباید شد و باید افکار منفی را به کنار زد. و مثبت ها را بارور کنیم.

تفاوتی هم نمی کند که یک تالار به نام بخشعلی باشد و یا گوستاو-کارل و... چه خوب که معنی دار باشد مهم هدف نیک است. و اگر برای مردم ساخته می شود چه خوب که نام مردم به خود گیرد و اگر برای گروه سنی ویژه پس به آن نام. واگر خواست و سرمایه یک انسان نیکو کار به یاد آن نامگذاری شود.

پیشینیان روستایی شهربابک می گفتند :

اگرچه نخوردیم نون گندم دیدیم دست مردم.

امید بهروزی همه روستاییان ایران زمین.

همدم سه‌شنبه 4 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 12:17

سلام به شما که بچه این محله هستین و به فکر بچه های این دیار . کاش اونایی که می خوان پولی برای کارهای خیر خرج کنن و یا مراسمی رو تحت هر عنوانی بگیرن بیان یک کم عاقلانه این پولها رو برای آبادانی و عمران روستا و دیار سربلند حصارو خرج کنن تا هم مایه خیر باشه و هم آبادانی . همیشه آباد باشید و سربلند .

روستاهای همسایه سه‌شنبه 4 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 06:01

با سلام و خسته نباشید به تمام مسؤلین و دست اندر کاران عزیز وهمچنین مردم عزیز و مهمان نواز حصاروئیه، احداث پارک کریم را به همگی شما عزیزان تبریک مگوئیم.

م.ا یکشنبه 2 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 17:57

اتاقی مجهز به تلوبزبون و اتاق با میز گردی برای گپ و گفتگو
برای کار و سرگرمی بچه ها پس از مدرسه که البته در طول روز از آن به عنوان مهد کودک می توان بهره برد. دست یکی از خانمهای لیسانس روانشناسی بیکار روستا را می بوسد.


از فرتور پیداست که نیاز هست راه دو چرخه سواری کوچولوها هم نشان از استاندارد راهنمایی و رانندگی هم داشته باشه
:۰) نه؟ آموزش از همین سنین...
راستی برای فراهم کردن امکانات برای این بچه ها استاندارد را هم در نظر بگیریم...مدیر پروسه پارک کودک روستای شما کیه؟
چه خوب که در آینده گزارشی که با ایشان گفتگو می شد را می آوردید.

علیرضا یکشنبه 2 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 12:11

هی بچگی یادش به خیییییییییییر

[ بدون نام ] شنبه 1 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 19:34

برای پویا تر شدن کودکان و بروز خلاقیت های بالقوه در انها مخصوصا برای نوجوانان در روستا هم باید برنامه ریزی شود . مثلا امکانات برای برگزاری کلاسهای اموزشی در ایام فراغت در روستا مانند کلاسهای زبان ؛قران؛ هنر ؛ .....در این راستا می توان از دانشجویان وفارغ التحصیل ها هم استفاده کرد.

م.ا شنبه 1 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 12:50

آفرین باد!
امیدواریم که آغازی باشه برای اینکه همسایه ها تون هم از این کارها بکنند. نیاز به داشتن سرگرمی برای روستاییان..بویزه بچه های روستاها را نباید دست کم گرفت.
فواید این کار بر همگان آشکاراست. سلامتی و رشد فکری امروز و فردا..
پیشرفت کار اجتماعی در بزرگسالی...و ....و

بچه دل حصارو و مهاجر شنبه 1 تیر‌ماه سال 1387 ساعت 00:15

من خیلی خوشحال شدم وقتی می بینم که روستایمان اباد شده است.هر کسی این کار را کرده دستشان درد نکند.لطفا فقط یک زحمت دیگری بکشند یک ماشین ماسه بیاورند انجا بریزند. برای اینکه خیلی سنگ است اگر بچه ها زمین بخورند خیلی خطرناک است .خدا نکرده دستی یا پایی از انهامی شکند

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد