دید و بازدید

سرانجام سال ۱۳۸۶ از راه رسید و الان که این مطلب را براتون می نویسم دو روز هم از سال ۸۶ گذشت. اما تو این دو روز روستای حصاروئیه مثل سایر جاهای ایران حال و هوای دیگه ای داشت. از توی هر کوچه و پس کوچه ای که رد می شدی خانواده ها رو می دیدی که دست همدیگه رو گرفتن خوشحال و خندان برای سر زدن به فامیل و آشنایان خود بی تابی می کنند. بچه ها با یه شوق خاصی قدم بر می داشتند. اولین جایی رو هم که برا عید دیدنی انتخاب کرده بودن خونه مامان بزرگ و پدر بزرگشون بود که ما به اونا بی بی و بوو می گیم.بچه ها همش دنبال این بودند که یکی بهشون عیدی بده. آخه این از اخلاق بچه ها تو نوروز. تو این دو روز جوونترا به بزرگترا سر میزدند و حال و احوال اونا رو می پرسیدند. واقعا که چه رسم خوبیه. این یک وظیفه است برای ما کوچک ترها تا به بزرگترها سر بزنیم. خلاصه این دو روز اول عید پر از دید و بازدید بود. یه عده هم براشون از این ور اون ور مهمون اومده و سرگرم رسیدگی به مهموناشونن بودند. نکته قابل توجهی که تو این دو روز به چشم می خورد دید و بازدید از کسانی بود که تو سال ۸۵ عزیزی رو از دست داده بود. این سنت دیرینه ما ایرانیه هست تا در اولین روزای عید این عزیزانو دیدن کنیم. که رسم بسیار پسندیده ای است. امیدواریم که تو سال ۸۶ چنین اتفاقات ناگواری نداشته باشیم. ان شاء الله که سال ۸۶، سالی سرشار از موفقیت و پیروزی برای همتون باشه.